Σαν παραμύθι: "Αρχαίος τάφος στη γειτονιά μας"

Ένα παραμύθι που παραμύθι δεν είναι αλλά αλήθεια πέρα για πέρα θα σας πούμε σήμερα. Όπως το είπαμε την περασμένη Δευτέρα και στην τάξη μας με αφορμή την ανακάλυψη αρχαίου τάφου λίγα μόλις μέτρα από το σχολείο μας:

Η ΣΟΦΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΤΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε εδώ στη γειτονιά μας, στην Άνω Νέα Σμύρνη, ένα κορίτσι. Κανείς δε θυμάται πια να μας πει πώς το έλεγαν. Εμείς όμως θα το φωνάζουμε Σοφούλα γιατί το σπίτι της ήταν στο δρόμο που τον λέμε σήμερα Αγίας Σοφίας αλλά και γιατί μας θύμισε ξαφνικά πόσο σοφοί ήταν οι άνθρωποι που ζούσαν κάποτε εδώ. Σοφούλα λοιπόν και ας μην έλεγαν έτσι κανένα κορίτσι εκείνα τα χρόνια αφού τότε η σοφία δεν ήταν απλά ένα όνομα για γυναίκες.

Η Σοφούλα ήρθε ξαφνικά στη δική μας ζωή. Κι ακούστε και κάτι παράξενο…Ακριβώς την επόμενη μέρα που γιορτάζουμε τις σημερινές Σοφίες! Θα μπορούσε κανείς να πει πως την έπιασε το παράπονο που την ξεχάσαμε και ήρθε να μας θυμίσει όλα εκείνα τα παλιά και όμορφα πράγματα που έγιναν στον ίδιο τόπο που ζούμε κι εμείς σήμερα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Εμείς σήμερα ζούμε σε μια πόλη που λέγεται Νέα Σμύρνη. Η πόλη μας, όπως το λέει και το όνομά της, είναι μια νέα πόλη. Οι άνθρωποι που την έχτισαν ήρθαν εδώ από μια άλλη πόλη που την έλεγαν Σμύρνη και είναι πέρα μακριά, από την άλλη μεριά της θάλασσας. Δεν έχουν περάσει ούτε εκατό χρόνια από τότε. Έτσι κανείς από μας σήμερα δεν ξέρει να μας πει ποιοι ζούσαν εδώ παλιά. Μόνο τα βιβλία της ιστορίας και οι επιστήμονες που μελετούν τις παλιότερες εποχές έχουν διάφορες πληροφορίες να μας δώσουν. Εκεί λοιπόν, στην ιστορία, διαβάζουμε πως κοντά στη δική μας πόλη ήταν από εκείνα τα χρόνια η πόλη της Αθήνας. Η πιο όμορφη πόλη εκείνης της εποχής. Την έλεγαν Αθήνα γιατί την προστάτευε η θεά Αθηνά, η θεά της σοφίας.

Να που έχουμε κι άλλο λόγο να βαφτίσουμε το κορίτσι που έζησε τότε, Σοφία κι αυτό. Και πάλι θα το πούμε: Τότε κανένα κορίτσι δεν το φώναζαν με αυτό το όνομα, όπως κανένα κορίτσι σήμερα δεν το φωνάζουν Παναγία. Να πούμε μάλιστα και κάτι ακόμα. Εκείνα τα χρόνια οι άνθρωποι που ζούσαν εδώ δεν πίστευαν στην Παναγία και στο Χριστούλη. Είχαν άλλους θεούς, ναι, θεούς… πολλούς θεούς. Η Αθηνά ήταν μία απ’ αυτούς και μάλιστα κόρη του πατέρα όλων των θεών, του Δία. Λένε μάλιστα πως γεννήθηκε από το κεφάλι του πατέρα της, του Δία. Γι’ αυτό και την έλεγαν θεά της σοφίας.

Εκτός από τους θεούς οι άνθρωποι τότε πίστευαν και σε άλλες θεότητες, όπως για παράδειγμα στις μοίρες. Και σήμερα μιλάμε για τη μοίρα, αυτή που κανονίζει τη ζωή του κάθε ανθρώπου. Τότε όμως είχαν πολλά να λένε για το πώς ακριβώς το έκαναν αυτό. Οι μοίρες τους ήταν τρεις, η Άτροπος, η Κλωθώ και η Λάχεση. Αυτές είχαν το δικαίωμα να κανονίζουν πώς και πόσο θα ζήσει ο κάθε άνθρωπος. Τις φαντάζονταν να κρατάνε μία ρόκα και να γνέθουν το νήμα της ζωής του ανθρώπου. Μία μάλιστα από αυτές κρατούσε και ένα μεγάλο ψαλίδι και όταν αποφάσιζε χραπ! έκανε μία ψαλιδιά και το έκοβε… Έτσι πρέπει να έγινε και με τη δική μας Σοφούλα, τη γειτονοπούλα μας. Και μάλιστα η δική της ζωή πρέπει να σταμάτησε πολύ νωρίς. Όταν ακόμη ήταν νέο κορίτσι.

Πώς κι από πού τα ξέρουμε αυτά; Α, ήρθε η ώρα να σας το πω. Προχτές που λέτε βρέθηκε ξαφνικά η Σοφούλα. Τη βρήκαμε να κοιμάται μέσα στο τελευταίο της σπίτι, εκεί ακριβώς που την είχαν βάλει οι δικοί της σαν ήρθε η στιγμή που οι μοίρες αποφάσισαν να κόψουν το νήμα της ζωής της...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Κι ενώ εμείς αυτό το αληθινό παραμύθι ξεκινήσαμε να λέμε στα παιδιά, για τη Σοφούλα και το καθρεφτάκι της, το κάτοπτρο δηλαδή που βρέθηκε ως κτέρισμα μέσα στον τάφο:

αλλά και για το σφοντύλι από το αδράχτι της, το δεύτερο κτέρισμα που εντοπίστηκε δίπλα στο κορίτσι, και που μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε και για το αδράχτι που κρατούσαν οι μοίρες, ήρθε ένας δεύτερος τάφος να ανατρέψει το σκηνικό. Όχι, δεν ήταν η Σοφούλα η κοπελιά που κοιμόταν στον πρώτο τάφο. Βιαστήκαμε πολύ να τη βαφτίσουμε έτσι. Η Σοφούλα ήταν η άλλη, εκείνη που δυστυχώς δεν καταφέραμε να δούμε και να συναντήσουμε, μόνο να ακούσουμε τα καθέκαστα της εύρεσής της από μια γλυκιά αρχαιολόγο που μπήκε στον κόπο να μας ενημερώσει για τη δεύτερη ανασκαφή. Και να εξηγήσουμε το γιατί... Γιατί δηλαδή αλλού δώσαμε το όνομα και αλλού ήταν η χάρη:

Όπως κιόλας είπαμε, στον πρώτο τάφο βρέθηκε ένα κάτοπτρο, ένα καθρεφτάκι όπως θα λέγαμε σήμερα. Κτέρισμα ταιριαστό για τάφο νέου κοριτσιού αφού εκείνα είναι που νοιάζονται πιότερο για την εμφάνισή τους. Τα κορίτσια που καρδιοχτυπούν να έχουν όμορφη θωριά και να αρέσουν στα παλικαράκια. Κι ενώ αυτά τα ξέραμε, παρασυρθήκαμε από το όνομα του δρόμου και τη συγκυρία της γιορτής για να χαρίσουμε το όνομα Σοφία στο αρχαίο κορίτσι. Ούτε καν ο διπλανός δρόμος δε στάθηκε αφορμή να καταλάβουμε το λάθος. Α, όχι... εμείς καθόλου σοφά δε φερθήκαμε. Γιατί ο τάφος βρέθηκε στη γωνία δυο δρόμων, στην Αγίας Σοφίας που ονομάσαμε κιόλας αλλά και της οδού Αγάπης... Σοφίας και Αγάπης, είδατε τι ωραία ονόματα που έχουν οι δρόμοι της γειτονιάς μας; Δυο ονόματα που θα θυμίσω πως γιορτάζουν και μαζί με τα σημερινά συνήθεια των ανθρώπων, οι Σοφούλες και οι Αγάπες, μαζί την ίδια μέρα.

Να όμως που ο δεύτερος τάφος ήρθε για να διορθώσει το λάθος μας. Και να μας φέρει τη Σοφούλα που ποθούσαμε. Ή αν θέλετε, να μας κάνει πιο σοφούς. Είναι αλήθεια πως κι εκεί βρέθηκε κάποιο κάτοπτρο, έτσι τουλάχιστον μας είπαν. Αλλά βρέθηκε και κάτι ακόμη. Αυτό το κάτι που μεγάλη χαρά έδωσε στους αρχαιολόγους αλλά και όλους μάς βοήθησε να καταλάβουμε ότι εκείνα τα κορίτσια της αρχαίας Αθήνας δεν ήταν μόνο στόλισμα και λούσο. Και πως το κεφαλάκι τους δεν το φροντίζανε μόνο απέξω... Ίσως και γιατί ήξεραν κάτι που εμείς ξεχάσαμε:

Καμία γυναίκα δεν είναι όμορφη αν δεν είναι και έξυπνη. "Η εμορφιά είναι δύναμη νόησης. Η εμορφιά δεν είναι απλά καμπύλες, και χρώτας και λίκνισμα, και λαιμός και μαλλιά." (Δημήτρης Λιαντίνης, Γκέμμα)

Εκείνο λοιπόν το κορίτσι που βρέθηκε στο δεύτερο τάφο είχε δίπλα του και κάτι ακόμη εκτός από το καθρεφτάκι. Κάτι πολύ αγαπημένο της σίγουρα, για να σκεφθούν μαζί της να το βάλουν οι δικοί της, συντροφιά στο αιώνιο ταξίδι. Τι ήταν αυτό; Ένα παιχνίδι! Και μη βιαστείτε να πείτε: Α, παιχνίδι, σιγά τώρα... Γιατί παιχνίδι με παιχνίδι έχει διαφορά. Και γιατί τα παιχνίδια που τότε έπαιζαν δεν ήταν σαν και τα σημερινά μόνο για να σκοτώνουν την ώρα και μαζί και το μυαλό. Τόσο πολύ μάλιστα που σήμερα να ξεχνάμε την τεράστια αξία του παιχνιδιού και να μην αφήνουμε λεπτό στα παιδάκια μας να το χαρούν. Τρέχα σχολείο, τρέχα φροντιστήριο, διάβασμα και γράψιμο και ελεύθερος χρόνος να παίξει το παιδί μας καθόλου.

Τότε όμως, στους χρόνους τους παλιούς που η Ελλάδα μας άστραφτε στο στερέωμα, το παιχνίδι είχε τεράστια σημασία. Όχι μόνο για τα παιδιά αλλά και για τους μεγάλους. Ίσως γι' αυτό ο Πλάτωνας έλεγε:

"Έλληνες αεί παίδες εστέ, γέρων δε Έλλην ουκ έστι." (Τίμαιος, 22Β)

Κι ακόμη ακόμη, παιχνίδια έβαζαν και τους θεούς τους να παίζουν. Να σας θυμίσω τον Ερμή; Που πήρε και έφτιαξε από το καύκαλο χελώνας το πρώτο του παιχνίδι, τη λύρα; "Καλόν άθυρμα" και "ερατεινόν" (Ομηρικός ύμνος εις Ερμήν, στίχος 32, 40, 52); Ή μήπως το Διόνυσο - Ζαγρέα που με παιχνίδια τον ξεγέλασαν οι Τιτάνες;

Ακόμη και οι βασιλιάδες στην αρχαία Ελλάδα το είχαν περί πολλού το παιχνίδι. Γέροντας λεν ο Αγησίλαος της Σπάρτης δε δίσταζε να καβαλάει το καλάμι και να παίζει μαζί με τα εγγόνια του, όπως ιστορεί ο Πλούταρχος (Αγησίλαος, 25, ΙΙ)

Όσο για τα παιδιά; Εκεί πια το παιχνίδι είχε ρόλο κυρίαρχο. Ρόλο που φαίνεται και από τα κτερίσματα των πικραμένων γονιών σαν ένα παιδάκι έφευγε νωρίς. Έχουν και έχουν βρεθεί παιχνίδια σε τάφους παιδιών. Και μέσα και απέξω. Εκτός από εκείνα που μέσα στον τάφο έβαζαν, άφηναν λέει και ένα πανέρι γεμάτο από τα αγαπημένα παιχνίδια του παιδιού επάνω στον τάφο. Κάπως έτσι εξηγούν πως γεννήθηκε και το κορινθιακό κιονόκρανο, από ένα τέτοιο πανέρι σε τάφο κορασιάς... Αυτό και η άκανθα που φύτρωσε εκεί, έδωσε την ιδέα στον Καλλίμαχο να φιλοτεχνήσει το πρώτο κιονόκρανο αυτού του τύπου.

Ε, και στη δική μας κορασιά, αυτή που βρέθηκε προχτές στη γειτονιά μας, ίδια κτερίσματα άφησαν οι δικοί της. Παιχνίδι αγαπημένο. Και παιχνίδι που χρειαζόταν νου για να παιχτεί, το ίδιο που ο σκοτεινός Ηράκλειτος το χάρισε στις γραφές του στον πανδαμάτορα χρόνο:

"αιών παις εστί παίζων, πεσσεύων. παιδός η βασιληίη" (Diels, Fr. 52)

Πεσσοί. Αυτό είναι το σπουδαίο εύρημα στο δεύτερο αρχαίο τάφο της Νέας Σμύρνης. Πούλια δηλαδή για επιτραπέζιο παιχνίδι της αρχαιότητας που ήταν ιδιαίτερα αγαπητό σε μικρούς και μεγάλους. Ακόμη και στους μυθικούς ήρωες:

Ο Αχιλλέας και ο Αίας παίζουν με τους πεσσούς παρουσία της Αθηνάς, της θεάς της σοφίας. Γιατί ήταν παιχνίδι που απαιτούσε σοφία. Και παιχνίδι συνήθως αγορίστικο, όπως λένε οι γραφές. Να όμως που το κοριτσάκι μας αυτό το παιχνίδι λάτρευε, τους πεσσούς. Κι αυτό πήρε μαζί του να παίζει και στον άλλο κόσμο. Παρέα με το άλλο κορίτσι, στο διπλανό τάφο...

Γιατί και τα κορίτσια τους οι έλληνες τα νοιάζονταν να τα μορφώσουν και όχι να τα κλείνουν στους γυναικωνίτες όπως έγινε μερικούς αιώνες αργότερα. Εξάλλου μην ξεχνάτε, η Αθηνά ήταν κι αυτή γυναίκα. Όχι μόνο η Αφροδίτη με την εμορφάδα της, η θεά του έρωτα και της αγάπης. Μα και η θεά της σοφίας γυναίκα ήταν. Σαν και τα δυο κορίτσια που βρέθηκαν προχτές. Στη γωνία των δρόμων Αγάπης και Σοφίας στη Νέα Σμύρνη...

__________________

• Οι πληροφορίες για τα παιχνίδια της αρχαιότητας είναι από το εξαιρετικό αφιέρωμα της Καθημερινής "Έλληνες αεί παίδες εστέ".


• Πληροφοριακά για τη σημαντική ανακάλυψη στη γειτονιά μας σημειώνουμε ότι τα ευρήματα στάλθηκαν στο μουσείο της Βραυρώνας. Όταν ολοκληρωθούν οι εργαστηριακές αναλύσεις και οι άλλες επιστημονικές μελέτες, θα εκδοθεί ειδική ανακοίνωση από την Αρχαιολογική υπηρεσία και η οποία θα μας ενημερώσει για την ακριβή χρονολογία της κατασκευής των τάφων και όλες τις άλλες λεπτομέρειες που τους αφορούν. Υπάρχει επίσης ενδεχόμενο από την ερχόμενη εβδομάδα να ξεκινήσει ευρύτερη ανασκαφή στον περιβάλλοντα χώρο αφού η ανακάλυψη δύο τάφων με τόσο σημαντικά ευρήματα, αφήνει περιθώριο για ύπαρξη και άλλων αρχαιοτήτων κάτω από τα πόδια μας... Να τονίσουμε εδώ πόσο κοντά στην επιφάνεια βρέθηκαν οι δύο τάφοι:

Λιγότερο από ένα μέτρο! Το στοιχείο αυτό προκάλεσε τεράστια έκπληξη σε όλους. Πώς τόσα χρόνια έμεινε κρυφή η ύπαρξη των τάφων...

Στη φωτογραφία αυτή διακρίνεται και ο δεύτερος τάφος, είναι δεξιά από τον πρώτο. Αρχικά δεν έγινε αντιληπτό πως πρόκειται για τάφο αλλά θεωρήθηκε πως είναι ένα απλό τοιχίο αντιστήριξης. Όπως όμως διαπιστώθηκε στη συνέχεια ο τάφος αυτός δεν είχε σκέπασμα, είχε αφαιρεθεί, και οι αρχαιολόγοι εντόπισαν στοιχεία σύλησης του περιεχομένου του. Ευτυχώς παρέμειναν εκεί οι πεσσοί και που με ξεχωριστή φροντίδα θα ετοιμαστούν ώστε να εκτεθούν σύντομα στο μουσείο.

Τα πρωτάκια εξορμούν

Τα πρωτάκια του σχολείου μας ετοιμάζονται για την πρώτη τους εξόρμηση εκτός σχολείου, την πρώτη δηλαδή διδακτική επίσκεψη της χρονιάς. Ήδη οι δασκάλες της πρώτης ετοίμασαν τις σχετικές ανακοινώσεις για τον ετήσιο προγραμματισμό των επισκέψεων και ενημέρωσαν τους γονείς των μαθητών τόσο για το πρόγραμμα όσο και για τη φιλοσοφία με την οποία καταρτίστηκε. Τονίστηκε επίσης η τεράστια αξία των διδακτικών επισκέψεων και έγινε λεπτομερής αναφορά σε πρακτικές λεπτομέρειες που οι γονείς της πρώτης τάξης πρέπει να γνωρίζουν.

Συγκεκριμένα το πρόγραμμα των επισκέψεων καθορίστηκε με βάση το αναλυτικό πρόγραμμα της πρώτης δημοτικού αλλά και τα εκπαιδευτικά προγράμματα που φέτος θα υλοποιήσουμε ως σχολείο και ως τάξη. Ειδικά ως προς την πρώτη επίσκεψη λάβαμε υπόψη το νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα που υλοποιείται στο σχολείο, ένα πρόγραμμα Comenius με τίτλο:

Healthy body, healthy mind, healthy friendship

Στο πρόγραμμα αυτό που ξεκίνησε από την αρχή του Σεπτέμβρη και θα ολοκληρωθεί το Μάιο του 2010, συμμετέχουν σχολεία από τις εξής χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης:

Ιταλία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβενία, Ισπανία και Μεγάλη Βρετανία

Τον ερχόμενο Νοέμβριο θα πραγματοποιηθεί στην Ισπανία η πρώτη συνάντηση των εκπροσώπων όλων των σχολείων που συμμετέχουν και ως τότε η κάθε χώρα θα πρέπει να σκιαγραφήσει την εικόνα της ώστε να υπάρξει μια πρώτη προσέγγιση και γνωριμία. Εμείς ως πρώτη δημοτικού σκεφτήκαμε πως αν πρέπει να συστηθούμε στους Ευρωπαίους φίλους μας και στα πλαίσια του συγκεκριμένου προγράμματος δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από ένα κλαδί ελιάς.

Είναι η ελιά που με το λάδι της αποτελεί τη βάση της περίφημης μεσογειακής διατροφής, της αναγνωρισμένης πλέον από όλους ως πολύτιμης για την υγεία μας.

Αλλά είναι και η ελιά, η αγριελιά, που συμβολίζει τους Ολυμπιακούς αγώνες που γεννήθηκαν εδώ, στην Ελλάδα. Τους αγώνες εκείνους που δεν αποσκοπούσαν σε ένα μυώδες σώμα αλλά κυρίως στην έμπρακτη εφαρμογή της πεποίθησης των προγόνων μας πως ένα γερό μυαλό προϋποθέτει και ένα γερό σώμα:

Νους υγιής εν σώματι υγιεί

Κι ακόμη ο κλάδος της ελαίας αποτελεί σύμβολο ειρήνης και συμφιλίωσης. Ποιο άλλο καλύτερο αντικείμενο θα μπορούσαμε να διαλέξουμε;

Πάμπλο Πικάσο: Το Περιστέρι

Η ελιά, που πέρα από αυτά αποτελεί και το ακριβό δώρο της θεάς Αθηνάς στους αρχαίους κατοίκους της ιδιαίτερης περιοχής που κατοικούμε. Ένα σύμβολο αξεπέραστο της Αττικής κι ένα δέντρο που και σήμερα ακόμη στολίζει πολλούς από τους δρόμους της πόλης μας και φυσικά και τον περιβάλλοντα χώρο του σχολείου μας.

Συλλογή ελαιοκάρπων

Αττικός μελανόμορφος αμφορέας, 520 πΧ (Βρεττανικό Μουσείο)

Η πρώτη μας λοιπόν επίσκεψη θα πραγματοποιηθεί στο ΙΜΕ (Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Πειραιώς 254) κι εκεί οι μικροί μαθητές της πρώτης τάξης θα παρακολουθήσουν ένα αξιόλογο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο:

«Η ελιά. Το δέντρο, ο καρπός και ο χυμός του.

Το χρυσάφι της ελληνικής γης»

Η επίσκεψη αυτή θα είναι ένα μόνο σκέλος του προγράμματος που θα υλοποιήσουμε για την ελιά και ελπίζουμε πως θα μας δώσει πλούσιο υλικό για την επιτυχή διεξαγωγή του και που ξανατονίζουμε ότι στόχο έχει το πρόγραμμα Comenius που υλοποιείται στο σχολείο μας με παράμετρο την ιδιαιτερότητα της δικής μας πατρίδας τόσο γεωγραφικά όσο και ιστορικά. Κι εδώ θα θυμίσουμε το λόγο του ποιητή:

Οδυσσέας Ελύτης: « Αν αποσυνδέσεις την Ελλάδα , θα βρεις ότι αποτελείται από μια ελιά ένα αμπέλι και ένα καράβι, που σημαίνει ότι με αυτά τα τρία μπορείς να την ξαναφτιάξεις.»

Φώτη Κόντογλου: Το μάζεμα της ελιάς

Εμείς ξεκινάμε από το πρώτο, την ελιά, και σύντομα θα προσθέσουμε και έναν ακόμη κρίκο, το καράβι και την ιδιαίτερη σχέση του λαού μας με τη θάλασσα. Ήδη και εδώ δρομολογήσαμε ένα ακόμη εκπαιδευτικό πρόγραμμα με βασικό θέμα την προστασία της θάλασσας και των ακτών και σε συνεργασία με την περιβαλλοντική παιδική οργάνωση Helmepa Junior. Θα πρέπει μάλιστα εδώ να σημειώσουμε πως λάβαμε υπόψη και την ιδιαίτερη σχέση που οι δασκάλες της πρώτης έχουν με καθένα από τους δύο βασικούς τομείς που διαλέξαμε να δουλέψουμε, τον τομέα της φυτικής παραγωγής και της ναυτιλίας. Οι γνώσεις και η πείρα μας που φυσικά θα αξιοποιηθούν συνεργατικά και για τα δύο τμήματα της πρώτης, αφενός θα μας δώσουν ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση που όσα κάποτε σπουδάσαμε θα βρουν εφαρμογή στο σημερινό μας επάγγελμα και αφετέρου ευελπιστούμε να αποτελέσουν παράγοντα επιτυχίας των προγραμμάτων μας.

Μ' αυτές τις αισιόδοξες προβλέψεις ξεκινάμε και ταυτόχρονα καλούμε όλους τους γονείς να συνεργαστούν μαζί μας, όπου και όσο ο καθένας μπορεί καλύτερα, για την όσο το δυνατό αρτιότερη διεξαγωγή των προγραμμάτων.

Παγκόσμια Ημέρα εθελοντικού καθαρισμού των ακτών

Εμείς, τα παιδάκια της Πρώτης Τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Σμύρνης, σας καλούμε όλους, μικρούς και μεγάλους, να πάρετε μαζί μας μέρος στην Παγκόσμια Ημέρα εθελοντικού καθαρισμού των ακτών:

ΣΑΒΒΑΤΟ, 20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008

Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ: ΠΑΙΔΙΚΗ HELMEPA Από την ιστοσελίδα αυτή αντιγράφουμε κι εμείς τα παρακάτω:

Τα τελευταία 17 χρόνια η HELMEPA σε συνεργασία με το Ocean Conservancy συντονίζει την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντικού Καθαρισμού Ακτών για την Ελλάδα που διοργανώνεται παγκοσμίως κάθε τρίτο Σάββατο του Σεπτεμβρίου.

Στην Ελλάδα από το 1989 μέχρι και το 2007 με αφορμή την ημέρα αυτή, πάνω από 38.000 εθελοντές καθάρισαν ακτές και βυθούς συλλέγοντας περίπου 225 τόνους σκουπίδια.

Παγκοσμίως μόνο για το 2007 περισσότεροι από 378.000 εθελοντές από 76 χώρες συνέλλεξαν περίπου 2.700 τόνους απορριμμάτων σε 53.000 χλμ ακτογραμμής δηλαδή περίπου 83 κιλά απορριμμάτων/ χλμ.

* Το πρόβλημα των απορριμμάτων σε ακτές και θάλασσες, είναι πολύ πιο σοβαρό από ότι νομίζουμε.

* Η ανάγκη για αντιμετώπιση του προβλήματος γίνεται όλο και πιο έντονη.

Αν λοιπόν:

* Θέλετε να δώσετε και φέτος το μήνυμα για Καθαρές Θάλασσες και Ακτές

* Θέλετε να παρέμβετε ώστε να σταματήσει η υποβάθμισή τους

Η HELMEPA σας καλεί:

Στις 20 Σεπτεμβρίου 2008 να διοργανώσετε έναν εθελοντικό καθαρισμό σε μία κοντινή σας ακτή.

Γιατί να πάρω μέρος στον Παγκόσμιο Εθελοντικό Καθαρισμό Ακτών;

Διότι:

* Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι θάλασσες δεν είναι σκουπιδότοποι.

* Χωρίς καθαρές ακτές υποβαθμίζεται η φύση και η ζωή μας.

* Αν δεν αντιμετωπίσουμε τώρα το πρόβλημα, δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ.

* Είναι σημαντικό να παίρνουμε μέρος σε τέτοιου είδους παγκόσμιες προσπάθειες, γιατί το πρόβλημα των σκουπιδιών στις ακτές μας αφορά όλους.

Ας βάλουμε λοιπόν τα σκουπίδια στη θέση τους!

Για να μπορούμε ανέμελα και με ασφάλεια να χαιρόμαστε τις παραλίες και τη θάλασσα!

Πρώτη Μέρα

Οκτώ και δέκα ακριβώς χτύπησε σήμερα το κουδούνι. Το πρώτο κουδούνι της χρονιάς. Κι αμέσως όλα τα παιδάκια έτρεξαν στις γραμμές τους. Όλα εκτός από τα πρωτάκια που ακόμη δεν ήξεραν πού πρέπει να πάνε. Ήξεραν όμως οι δασκάλες τους και σε λιγάκι βρήκαν και τα μικρούλια τη θέση τους. Έγινε η προσευχή και αμέσως μετά φορτωμένοι όλοι με τις άδειες σάκες τους άρχισαν να ανεβαίνουν τις σκάλες.

Το ίδιο και η Πρώτη. Η πρώτη του 11ου, το πρώτο τμήμα του 2ου και το δικό μας τμήμα, το Α2. Δηλαδή το δεύτερο τμήμα της πρώτης του δεύτερου δημοτικού σχολείου Ν. Σμύρνης.

Μπήκαμε στην τάξη και ο καθένας κάθισε όπου ήθελε και με όποιον ήθελε.

Πρώτη μας δουλειά να γνωριστούμε. Να γνωρίσουμε τη δασκάλα μας, την κυρία Μαριορή, αλλά και τους συμμαθητές μας. Όλοι είπαν τα ονόματά τους και στο τέλος τα παιδιά βρήκαν ποιος έχει το μεγαλύτερο όνομα. Πώς; Μετρώντας τις συλλαβές με παλαμάκια: Α - να - στα - σί - α. Πέντε συλλαβές παρακαλώ....

Κι έπειτα παίξαμε (γιατί παιδί σημαίνει παιχνίδι και δεν πρέπει να το ξεχνάμε) τη μικρή Ελένη. Μόνο που εμείς Ελένη δεν έχουμε στην τάξη μας κι έτσι αλλάξαμε το παιγνίδι το κάναμε μικρή Μαρία, μικρή Άρτεμι αλλά και μικρό Νίκο και μικρό Γιώργο. Σκοπός μας και πάλι να γνωριστούμε και ταυτόχρονα να ψυχαγωγηθούμε.

Κατόπιν ήρθε η σειρά του σχολείου. Να γνωρίσουμε το χώρο στον οποίο θα περάσουμε τη φετινή χρονιά και οι περισσότεροι θα ζήσουν έξι ολόκληρα χρόνια της ζωής τους. Βγήκαμε λοιπόν στην αυλή και αρχίσαμε τις βόλτες. Πού πίνουμε νεράκι; Πού παίζουμε; Πού μπορούμε να ψωνίσουμε κάτι για να φάμε ή να πιούμε;

Έτσι βρεθήκαμε και στο κυλικείο του σχολείου και γνωρίσαμε τη γλυκύτατη κυρία Μίνα από την οποία θα αγοράζουμε τυρόπιτες, χυμούς και άλλα νόστιμα και υγιεινά για την κοιλίτσα μας.

Έπειτα γυρίσαμε στην τάξη αφού πρώτα βγάλαμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες από την πρώτη μέρα των μαθημάτων στα σκαλάκια του σχολείου:

Μερικοί παρακουράστηκαν φαίνεται από τη μεγάααλη βόλτα. Αλλά σε λίγο όλοι πετάχτηκαν όρθιοι ζωηροί ξανά και πολύ χαρούμενοι που είναι πια μαθητές της Πρώτης Δημοτικού και σε λίγο καιρό θα ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν!

Χαρούμενοι και που τόσο όμορφα και καλά παιδάκια θα έχουν συμμαθητές:

Αγκαλιασμένοι με τους καινούριους μας φίλους

Έτσι αγκαλιασμένοι όλοι και αγαπημένοι να συνεχίσουμε όλο το χρόνο στο σχολείο. Να βοηθάμε τους άλλους και να συνεργαζόμαστε με τα άλλα παιδιά και τους δασκάλους μας.

Αργότερα στην τάξη, και αφού βγήκαμε και στο πρώτο μας διάλειμμα, αρχίσαμε σιγά σιγά να μπαίνουμε στο πρόγραμμα του σχολείου. Διηγηθήκαμε εντυπώσεις από τις καλοκαιρινές διακοπές, βρήκαμε λέξεις που θυμίζουν το καλοκαίρι, τις γράψαμε στον πίνακα, τις συλλαβίσαμε, βρήκαμε την πρώτη φωνούλα, καταγράψαμε τι μας άρεσε και τι όχι από την τάξη μας, συνεργαστήκαμε με την ομάδα μας για να γράψουμε λέξεις που θυμίζουν σχολείο. Ζωγραφίσαμε έπειτα μια όμορφη εικόνα από τις διακοπές και την κρεμάσαμε στη "μπουγάδα του Ζωγραφούλη".

Ξέρετε... μέσα στην τάξη μας υπάρχουν εκτός από μας, τα παιδιά, και μερικοί ακόμη φίλοι μας. Ο Λεξούλης, ο Αριθμούλης, ο Μπαλονούλης, ο Ζωγραφούλης... και περιμένουμε και μερικούς ακόμη, όπως για παράδειγμα το Γλαράκι της HELMEPA και πολλά ακόμη ζωάκια. Ο καθένας τους έχει τη δική του γωνίτσα μέσα στην αίθουσα και την έχει στολίσει με τα δικά του όμορφα παιγνίδια. Καρτελίτσες με λέξεις και γράμματα ο Λεξούλης, σκαλίτσα με αριθμούς και εικόνες με νομίσματα ο Αριθμούλης, κουτί με χρώματα ο Ζωγραφούλης και ο Μπαλονούλης με όμορφα μπαλόνια που τα πετάει ψηλά και ανεβάζει κι εμάς μαζί τους σε καινούριους κόσμους. Και μαζί θα ανεβάζουμε και τα έργα τα δικά μας στις "μπουγάδες" που έχουν απλώσει οι φίλοι μας. Σε σκοινάκι αληθινό και με κανονικά μανταλάκια. Σκοπός μας να στολίσουμε την τάξη αλλά και να θαυμάζουμε ο καθένας τα έργα που έφτιαξαν τα άλλα παιδιά.

Αν ανοίξετε ένα λεξικό για μεγάλους, θα βρείτε μια όμορφη λέξη που περιγράφει αυτή τη διαδικασία: Ώσμωση. Κανονικά αφορά τη χημεία αλλά το ίδιο ισχύει και για τις ιδέες και τις σκέψεις. Ο καθένας έχει τις δικές του σκέψεις και τις δικές του ιδέες αλλά η αλληλεπίδραση με τις σκέψεις και τις ιδέες των άλλων τον βοηθάει να τις πλουτίζει και να τις διαμορφώνει κάθε μέρα και πιο ωραία. Ιδιαίτερα χρήσιμη λένε οι παιδαγωγοί πως είναι η αλληλεπίδραση ανάμεσα στα ίδια τα παιδιά, γι' αυτό κι εμείς στην τάξη μας θα δουλεύουμε ομαδικά και με τη μέθοδο που ονομάζεται ομαδοσυνεργατική. Βεβαίως η δασκάλα μας θα έχει το δικό της ξεχωριστό ρόλο αλλά κι εμείς τα πιτσιρίκια θα βοηθάμε να γίνεται καλύτερα το μάθημα. Λίγο στην αρχή, όλο και περισσότερα αργότερα. Ώσπου στο τέλος θα μπορούμε μόνοι μας να συνεχίσουμε το δρόμο για τη μάθηση και τη γνώση. Αυτός λένε πως είναι και ο σκοπός της αγωγής. Να μας ετοιμάσει για τη ζωή ώστε κάποια μέρα να μπορούμε να πετάξουμε με τα δικά μας φτερά. Εδώ και πάλι θα σας θυμίσουμε τον Μπαλονούλη και τα μπαλονάκια του. Είναι αυτός που θα μας θυμίζει πως κάθε μέρα πρέπει όλο και πιο ψηλά να ανεβαίνουμε. Όλο και πιο πάνω.

Αυτά και άλλα πολλά κάναμε την πρώτη μέρα στην τάξη. Κι ελπίζουμε όλα τα παιδάκια να πέρασαν όμορφα τη μέρα αυτή τη σημαντική. Όμορφα να περάσουμε και όλες τις άλλες μέρες στο σχολειό. Χαρούμενοι, αγαπημένοι και συνεχώς να μαθαίνουμε καινούρια πράγματα:

ΝΑ ΖΟΥΜΕ - ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ - ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ!

όπως έγραψε και ένας μεγάλος παιδαγωγός, ο Λέο Μπουσκάλια, που θα παρακαλέσουμε όλους τους μεγάλους να βρούνε το βιβλίο του και να το μελετήσουν. Έτσι θα καταλάβουν καλύτερα πώς θα περάσουμε φέτος τη χρονιά μας στο σχολείο και τι σημαίνει να μαθαίνεις.

Το Σχολείο άνοιξε

Το σχολείο άνοιξε. Και γέμισε παιδιά και γονείς και παππούδες και γιαγιάδες. Έτοιμα όλα για τον αγιασμό. Ο ιερέας της ενορίας μας και οι διευθύντριες των δύο σχολείων στο πλατύσκαλο και οι μαθητές με τους γονείς τους στην αυλή.

Καλή Χρονιά και ευλογημένη!

Κι έπειτα ήρθε η μεγάλη ώρα. Να μάθουν τα πρωτάκια σε ποιο τμήμα θα πάνε και ποια δασκάλα θα έχουν. Πέρασε πρώτα το τμήμα του εντεκάτου, έπειτα το πρώτο τμήμα του δευτέρου δημοτικού και τέλος έμειναν τα παιδιά του δικού μας τμήματος:

Ποπό αγωνία... Κάποιοι είναι κιόλας στις σκάλες και βιάζονται να μπουν στην καινούρια αίθουσα!

Καλωσορίσατε παιδιά!

Καλή σας πρόοδο!

Καλή χρονιά! Με υγεία και χαρά!

Έτοιμη η αίθουσα της τάξης μας

Έτοιμη η αίθουσα της τάξης μας!

Μόνο που τα θρανία είναι ακόμη άδεια...

Η γωνιά της γλώσσας

Γωνιά έκφρασης και επικοινωνίας

Γωνιά Μελέτης και Προστασίας Περιβάλλοντος

Γωνιά Μαθηματικών

Πολλές γωνιές και πολλές καραμελίτσες. Παιδάκια όμως δε βλέπω... Να επισκεφθούν τις γωνιές και να φάνε τις καραμελίτσες. Πού θα πάει όμως; Δε θα ξημερώσει η αυριανή μέρα;

Περιμένοντας τα Πρωτάκια

Σεπτέμβριος και το σχολειό μας άνοιξε πάλι. Διευθυντές και δάσκαλοι ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για τη νέα σχολική χρονιά. Προμηθευτήκαμε τα βιβλία, ετοιμάσαμε τον ετήσιο προγραμματισμό, μοιράσαμε τάξεις και αίθουσες. Η δική μου τάξη φέτος θα είναι η ΠΡΩΤΗ. Η μία από τις δύο πρώτες του σχολείου μας. Και η αίθουσα η κάτω και δεξιά στη φωτογραφία.

Ποια όμως θα είναι τα παιδάκια που θα τη γεμίσουν; Που θα τη φωτίσουν με τα χαμόγελά τους και θα τη ζωντανέψουν με τις φωνούλες τους; Δε γνωρίζω ακόμη ούτε τα ονόματά τους. Αύριο το πρωί θα καθίσουμε με τις άλλες δασκάλες και θα μοιράσουμε τα καινούρια παιδιά στα τρία τμήματα πρώτης που θα λειτουργήσουν φέτος στο συγκρότημά μας. Έχω περιέργεια και χαρά μεγάλη... Τουλάχιστον να μάθω τα ονόματά τους. Και σε μια βδομάδα να τα συναντήσω και από κοντά.

Ως τότε αφήνω τη φαντασία μου ελεύθερη και βλέπω μπρος μου ένα προσωπάκι να μου γελά και δυο τεράστια μάτια γεμάτα όρεξη για μάθηση. Ακούω και την καρδούλα του... Να χτυπά τακ τουκ με όλη την αγωνία για το καινούριο σχολειό και τη νέα δασκάλα. Ίδια όπως χτύπαγε κάποτε και η καρδιά σε κάθε άλλο πρωτάκι που πέρασε για πρώτη φορά τη μεγάλη πόρτα του δημοτικού.

Είναι μια σπουδαία μέρα αυτή, η πρώτη μέρα στο σχολείο. Για τα παιδιά αλλά και για τους γονείς. Ιδιαίτερα για τις μανούλες. Η δική τους αγωνία είναι ακόμη μεγαλύτερη και οι απορίες και τα ερωτηματικά τους αμέτρητα για το χώρο που θα φιλοξενήσει τα παιδιά τους και τους ανθρώπους που θα αναλάβουν να τους διδάξουν τα πρώτα γράμματα. Θα είναι καλός ο δάσκαλος; Θα δείξει αγάπη και ενδιαφέρον για το παιδάκι τους; Θα το αγκαλιάσει με στοργή και θα καθίσει με υπομονή δίπλα του να το βοηθήσει σε όσες δυσκολίες συναντήσει; Αυτά και άλλα πολλά τριβελίζουν τέτοιες μέρες τη σκέψη των γονιών. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Γιατί το παιδί είναι ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει στη ζωή μας και ειδικά στη ζωή του γονιού.

Ο δάσκαλος γνωρίζει και οφείλει να γνωρίζει πως το σχολείο για να επιτύχει τους στόχους του χρειάζεται να έχει στο πλευρό τους γονείς, φίλους και συνεργάτες. Χωρίς τη δική τους βοήθεια, ελάχιστα μπορούμε εμείς οι δάσκαλοι να καταφέρουμε.

Το ίδιο όμως πρέπει να ξέρουν και οι γονείς. Οι δάσκαλοι έχουν την ίδια ακριβώς επιθυμία με εκείνους. Να δουν τα σημερινά πρωτάκια να προοδεύουν και να ανοίγουν αύριο τα φτερά τους για τη ζωή εξοπλισμένα με όσα περισσότερα εφόδια γίνεται. Αυτό που κι εμείς οι εκπαιδευτικοί επιθυμούμε είναι να δούμε τον κάθε μαθητή μας ένα πετυχημένο ενήλικο αύριο. Με γνώσεις αλλά και με αξίες και ιδανικά. Μορφωμένο μα και ευτυχισμένο. Γιατί ο στόχος του δημοτικού σχολείου δεν είναι μόνο να προσφέρει γνώσεις αλλά και να διαπαιδαγωγήσει το παιδί.

Μας ενδιαφέρει όχι μόνο να γεμίσουμε το κεφαλάκι του με γράμματα αλλά να το βοηθήσουμε ολόπλευρα στην ανάπτυξή του. Κι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο κεφάλι. Έχει και ψυχούλα και σώμα. Κι έχει ακόμη και ρόλο κοινωνικό. Μας νοιάζει λοιπόν όχι μόνο να του διδάξουμε γραφή και ανάγνωση και μαθηματικά... αλλά και να συμβάλουμε στη συναισθηματική, σωματική και κοινωνική του εξέλιξη και πρόοδο. Μα για να καταφέρουμε κάτι τέτοιο έχουμε μεγάλη ανάγκη τους γονείς. Είναι εκείνοι που θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε καλύτερα το κάθε παιδί. Κι εκείνοι που θα συμπληρώσουν το έργο του σχολείου στις πολύ περισσότερες ώρες που το παιδί βρίσκεται στο σπίτι. Γι' αυτό και λέμε πως χωρίς τους γονείς λίγα μπορούμε να καταφέρουμε μόνοι μας οι δάσκαλοι.

Έτσι προκύπτει ως αδήριτη αναγκαιότητα η στενή συνεργασία ανάμεσα στο σχολείο και στην οικογένεια. Είναι, όπως λένε οι ειδικοί, ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της σχολικής επιτυχίας η καλή συνεργασία των δασκάλων με τους γονείς. Και αντίθετα, είναι ό,τι χειρότερο για ένα παιδί όταν ο δάσκαλος και οι γονείς του δεν επικοινωνούν ή ακόμη χειρότερα βρίσκονται σε αντιπαράθεση. Η σύγκρουση αυτή δεν έχει σημασία ποιον θα αναδείξει νικητή, ενδιαφέρει μόνο πως το βέβαιο θύμα μιας τέτοιας κατάστασης θα είναι το ίδιο το παιδί. Αν λοιπόν λέμε ότι και οι γονείς και οι δάσκαλοι αγαπάμε τα παιδιά, τότε πρέπει να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να ενώνουμε τις προσπάθειές μας και να αγωνιζόμαστε από κοινού. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε ακόμη και τα μεγαλύτερα προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν στην ανατροφή ενός παιδιού.

Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι το σχολείο έχει και ρόλο κοινωνικοποίησης. Το κάθε παιδί μπορεί να αποτελεί μονάδα αλλά ταυτόχρονα είναι και μέλος της ομάδας της τάξης του. Και πάλι εδώ θα επικαλεστούμε τη γνώμη των ειδικών, ψυχολόγων και παιδαγωγών: Ο ρόλος της τάξης και ο ρόλος των συμμαθητών είναι τεράστιος στην αγωγή. Στόχος του δασκάλου είναι το συντομότερο δυνατό να ενταχθεί το κάθε παιδάκι στην ομάδα της τάξης του. Να νιώσει αγαπητό από τους άλλους μαθητές και να αποκτήσει φιλίες. Κι εδώ όμως είναι σημαντικός ο ρόλος των γονιών. Πολύ πιο εύκολα τα παιδιά θα αποτελέσουν ομάδα όταν το ίδιο δουν να συμβαίνει και με τους γονείς τους. Στην ηλικία που τώρα βρίσκονται τα μικρά μας πρωτάκια είναι ιδιαίτερα σημαντικό το παράδειγμα των γονιών. Ο πατέρας και η μητέρα λειτουργούν ως πρώτυπα συμπεριφοράς και το παιδί συνήθως μιμείται ό,τι βλέπει να κάνουν και οι γονείς του.

Θέλουμε λοιπόν και επιθυμούμε να αποτελέσουμε όλοι μαζί μια μεγάλη ομάδα: Παιδιά, γονείς και δάσκαλοι. Και λέω δάσκαλοι γιατί από την πρώτη τάξη το παιδί έχει πλέον περισσότερους από έναν δασκάλους. Δίπλα στο βασικό δάσκαλο της τάξης αναλαμβάνουν και άλλοι εκπαιδευτικοί του συγκροτήματος το δύσκολο έργο της αγωγής. Τα πρόσωπα που στο δικό μας σχολείο θα έχουν συμμετοχή στο παιδαγωγικό έργο στην πρώτη τάξη είναι η γυμνάστρια του σχολείου μας, ο μουσικός μας καθώς και ένας ακόμη δάσκαλος που θα συμπληρώσει τις ώρες διδασκαλίας των τεχνικών.

Αναλυτικά το πρόγραμμα αποτελείται από τα εξής μαθήματα: Ελληνική Γλώσσα, Μαθηματικά, Μελέτη Περιβάλλοντος, Αισθητική Αγωγή (Τεχνικά και Μουσική), Φυσική Αγωγή και Ευέλικτη Ζώνη. Τα πρώτα τρία μαθήματα διδάσκονται από το δάσκαλο της τάξης. Το ίδιο ισχύει για την Ευέλικτη Ζώνη αλλά και τη μία ώρα της Αισθητικής Αγωγής. Επιπλέον αν κι εφόσον χρειαστεί μπορεί να προσφερθεί σε κάθε παιδί και πρόγραμμα υποστήριξης μαθησιακών δυσκολιών που ανάλογα με τις δυσκολίες θα λάβει και την κατάλληλη μορφή. Αυτό όμως είναι κάτι που θα το δούμε στην πορεία και από κοινού θα αποφασίσουμε με τους γονείς του κάθε παιδιού αν χρειάζεται υποστήριξη και ποιας μορφής.

Το καθημερινό πρόγραμμα μαθημάτων αρχίζει στις 8.10 το πρωί. Εκείνη την ώρα χτυπά το κουδούνι και τα παιδιά συγκεντρώνονται στο χώρο της πρωινής προσευχής. Ακόμη και αν ανήκουν σε άλλη θρησκεία ή δόγμα. Στην περίπτωση αυτή δεν είναι υποχρεωμένα να συμμετέχουν στην προσευχή, οφείλουν όμως να παραβρίσκονται και με το δέοντα σεβασμό για τους υπόλοιπους συμμαθητές τους που προσεύχονται. Αμέσως μετά ανεβαίνουν στις τάξεις και αρχίζει το μάθημα. Οι γονείς μας έχουν κιόλας αποχαιρετίσει από την ώρα που το παιδί μπήκε στο χώρο του σχολείου και ο δάσκαλος έχει πια όλη την ευθύνη για το κάθε παιδί.

Το ωράριο του σχολείου περιλαμβάνει δύο δίωρα στην αρχή του ημερήσιου προγράμματος και ανάμεσα πραγματοποιούνται δύο μεγάλα διαλείμματα. Το πρώτο διάλειμα αρχίζει στις 9.40 και τελειώνει στις 10 και το δεύτερο στις 11.30 και διαρκεί ως τις 11.45. Ακολουθεί μία ακόμη ώρα διδασκαλίας ως τις 12.25. Η πρώτη τάξη εκείνη την ώρα τελειώνει τον κύκλο των μαθημάτων και οι μαθητές αποχωρούν από την αίθουσα. Ο δάσκαλος είναι αρμόδιος να οδηγήσει τα παιδάκια στην πόρτα του σχολείου και να τα παραδώσει στους γονείς τους. Επίσης παραδίδει στους δασκάλους του Ολοήμερου τα παιδιά που είναι γραμμένα και στο πρόγραμμα αυτό.

Για τις ιδιαίτερες συνθήκες που αφορούν το Ολοήμερο, οι γονείς θα πρέπει να συνεργαστούν με τους εκπαιδευτικούς που το έχουν αναλάβει και να ενημερωθούν για όλες τις σχετικές λεπτομέρειες. Τόσο για τη μεσημεριανή ζώνη όσο και για την πρωινή. Είναι μάλιστα σημαντικό να τονίσουμε ότι η ευθύνη του δασκάλου της τάξης αφορά μόνο το πρόγραμμα από τις 8.10 έως και τις 12.25. Εξαίρεση αποτελούν οι ώρες που διδάσκονται από άλλους εκπαιδευτικούς του σχολείου και κατά τις οποίες αποκλειστικά υπεύθυνος για το τμήμα είναι ο εκάστοτε διδάσκων.

Για κάθε τι έκτακτο ή όποτε το κρίνει αναγκαίο ο γονέας, μπορεί να ζητά συνάντηση και με τη διευθύντρια του σχολείου που είναι και η υπεύθυνη για όλα όσα αφορούν τη σχολική ζωή του παιδιού. Κι ακόμη πέρα από τη διευθύντρια, για παιδαγωγικά θέματα ο γονέας μπορεί να ζητά συνάντηση και με τον κύριο Σχολικό Σύμβουλο της περιοχής μας ή και με όποιον άλλο προϊστάμενο του σχολείου για όποιο άλλο ζήτημα προκύψει. Καλό όμως είναι να τηρείται η σειρά της επαφής πρώτα με το δάσκαλο της τάξης και έπειτα με τη διεύθυνση του σχολείου και μόνο αν δε βρεθεί λύση που να ικανοποιεί τους γονείς να επιδιώκεται συνάντηση με τα στελέχη της εκπαίδευσης. Το λέμε αυτό γιατί από τη μεριά του σχολείου υπάρχει διακαής επιθυμία για την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση των γονέων και την ικανοποίηση κάθε δίκαιης επιθυμίας τους. Αν όμως ο γονιός το κρίνει απαραίτητο, εμείς οφείλουμε να τον ενημερώσουμε πως είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να επιδιώξει συνάντηση και με τους προϊσταμένους της εκπαίδευσης.

Οι συναντήσεις με το δάσκαλο της τάξης που όπως τονίσαμε αποτελούν σημαντικό παράγοντα για τη ζωή του παιδιού στο σχολείο, είναι και θεσμικά κατοχυρωμένες. Σύμφωνα με το νόμο πραγματοποιούνται μία φορά το μήνα και σε ώρα εκτός εργασίας του σχολείου. Βεβαίως αν προκύψει ανάγκη μπορεί να γίνουν και επιπλέον συναντήσεις. Οι γονείς θα πρέπει να ξέρουν πως η πόρτα του σχολείου θα είναι πάντα ανοικτή όταν χρειαστεί να επικοινωνήσουν με τους εκπαιδευτικούς. Και οι εκπαιδευτικοί πρόθυμοι να τους ακούσουν και να τους βοηθήσουν στο μέτρο του εφικτού. Όμως παράλληλα οφείλουμε να τονίσουμε πως οι επαφές του δασκάλου με τους γονείς δεν μπορεί να αντιστρατεύονται τους υπόλοιπους στόχους του σχολείου. Ήδη τονίσαμε ότι η ώρα συνεργασίας πρέπει να είναι εκτός ωραρίου εργασίας του σχολείου. Και συγκεκριμένα μετά τις 13.15 που λήγει το κανονικό πρόγραμμα μαθημάτων των μεγάλων τάξεων.